ขายฝาก
ทายาทฟ้องคดีขอไถ่ทรัพย์ที่ขายฝากหลังจากผู้ขายฝากตายเกิน ๑ ปี
ไม่ขาดอายุความมรดก ที่ดินเป็นกรรมสิทธิ์ของผู้ซื้อฝาก
ย่อมได้ค่าเช่าอันเป็นดอกผล ไม่ต้องคืนเมื่อขอไถ่
นายแม่นทายาทของนายมี ได้ขอไถ่ถอนการขายฝากเมื่อเวลาล่วงไป ๒ ปี ๖
เดือนนับแต่เวลาขายฝาก ซึ่งอยู่ภายในกำหนดเวลาไถ่ ๔ ปี
ถือว่านายแม่นใช้สิทธิไถ่โดยชอบตาม ป.พ.พ. มาตรา ๔๙๔ แล้ว
ที่นายแม่นฟ้องคดีขอไถ่ถอนการขายฝาก
มิใช่เป็นคดีมรดกหรือคดีที่เจ้าหนี้ขอบังคับตามสิทธิเรียกร้องอันมีต่อเจ้ามรดก
แต่เป็นเรื่องนายแม่นทายาทของนายมีฟ้องขอไถ่ทรัพย์คืนจากนายมาผู้รับซื้อฝากตามมาตรา
๔๙๗(๑) จะนำอายุความมรดกตามมาตรา ๑๗๕๔ มาใช้บังคับไม่ได้ ดังนั้น
แม้นายแม่นจะฟ้องคดีหลังจากนายมีผู้ขายฝากตายเกิน ๑ ปี คดีก็หาขาดอายุความไม่
นายแม่นจึงมีสิทธิฟ้องขอไถ่ที่ดินที่ขายฝากคืนจากนายมา (ฎีกาที่ ๑๐๙๓/๒๕๐๙) |