เรื่องเช่าทรัพย์คำพิพากษาฎีกาที่ ๘๔๕/๒๕๑๓
จำเลยเช่าบ้านพิพาทจากนายบุ้นซึ่งเป็นผู้เช่าที่ดินของโจทก์มาปลูกบ้านพิพาทขึ้น
โดยมีกำหนดเวลาเช่า ๘ ปี ๔ เดือน
และมีข้อตกลงระหว่างนายบุ้นกับโจทก์ว่าในระหว่างกำหนดเวลาเช่า ๘ ปี ๔ เดือน
นายบุ้นมีสิทธิให้คนอื่นเช่าบ้านพิพาทได้ และเมื่อครบกำหนดเวลาเช่า ๘ ปี ๔
เดือนแล้ว ให้กรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาทตกเป็นของโจทก์ดังนี้
เมื่อครบกำหนดเวลาเช่าที่ดิน ๘ ปี ๔ เดือนแล้ว
นายบุ้นย่อมไม่มีอำนาจจะให้จำเลยเช่าบ้านพิพาทอยู่ต่อไปเพราะกรรมสิทธิ์ในบ้านพิพาทตกไปยังโจทก์
สิทธิและหน้าที่ในการเช่าบ้านพิพาทระหว่างจำเลยกับนายบุ้นผู้่โอนย่อมไม่ตกไปยังโจทก์ผู้รับโอน
ดังที่บัญญัติไว้ในมาตรา ๕๖๙ โจทก์กับจำเลยจึงไม่มีนิติสัมพันธ์ต่อกัน
การอยู่ในบ้านพิพาทต่อมาเมื่อครบกำหนดเวลาเช่า ๘ ปี ๔ เดือนไปแล้ว
เป็นการอยู่โดยละเมิดสิทธิของโจทก์ย่อมไม่ได้รับความคุ้มครองจากพระราชบัญญัติควบคุมการเช่าเคหะ
|